Laatste blog....

Alohaaaa ik ben echt wel ouder dan 21!

Toeval of telephatie? wie het weet mag het zeggen. In de nacht van 19 augustus droomde ik over Marieke en Ike en dat Marieke was bevallen van een kindje. De volgende avond word ik door trotse vader Ike gebeld dat Marieke is bevallen van een kerngezonde zoon Cas. Wat een gaaf en goed nieuws, mijn eerste activiteit voor als ik terug ben in Nederland staat al op de agenda.

Mijn vorige blog kwam vanuit Hong Kong. De dag erna heb ik lekker toeristisch de bussen genomen die mij door geheel Hong Kong hebben rondgeleid. Weet ik in ieder geval zeker dat ik naast mijn slenteren ook alle toeristische punten gezien heb ;) Het is helaas niet gelukt om helemaal gewend te raken aan chinezen. De drie cameras om de nek, de statief op de rug en dan met je afstandsbediening een zelfportret maken, ronduit komisch! Het geboer en genies in je nek, alsook het niet kennen van ‘ persoonlijke ruimte’ kunnen af en toe onprettige situaties (voor mij dan) creeeren. ‘Oma ik zou het prettig vinden als je onder mijn oksel vandaan gaat en ophoud met voordringen’

Donderdagochtend stond ik vroeg en op tijd op het inmense vliegveld van HK, Uiteraard de verkeerde terminal dus na even zoeken was ik blij de balie gevonden te hebben. Bij het inchecken vroeg de dame wanneer ik van plan de Filipijnen weer te verlaten. Mijn reactie was dinsdag met vluchtnr blablabla naar Hawai. Dat geloofde ze niet en of ik even de bevestiging wilde mailen. Uiteraard geen openbaar internet en na een tijdje zoeken een kerel gevonden die online was en met zijn computer de mail doorgezonden naar de balie dame. Kom ik aanlopen, zegt ze zonder blikken of blozen, ‘oh ik heb het verkeerde adres gegeven, kun je het nog een keer sturen?!’ Ik ben na de afgelopen 4 maanden echt wel relaxt maar dit ging te ver. Op lichte toon zei ik dat dit belachelijk was en de manager wilde spreken. En guess what? Instant access en ik kon door naar het wachtende vliegtuig.

Vanuit de taxi in Manilla voelde ik mij weer helemaal terug in azie. Kleine hutjes, huisjes en hier ook krotten, afgewisseld met gigantische skyscrapers. Alle voorgaande landen komen hier samen. Van de tuctucs, de motortaxi tot een nieuw fenomeen, uitgerekte oude jeeps van de Amerikanen die dienst doen als bus. Iedereen lacht en is vriendelijk. Voor ieder soort winkel staat security (ja ook voor de kapper en 7/11) die tegelijk werken als een soort proppers en je naar binnen proberen te praten. Manilla wordt door veel reizigers overgeslagen waardoor ik een van de weinige westerlingen (lees blanke )was. Qua toerisme isweinig geregeld . Deze vicieuze circel houdt zichzelf daardoor helaas draaiende.

In de dagen dat ik in Manilla rond gelopen heb valt op hoeveel pure armoede er is. Terwijl je in het park zit springen zonder te overdrijven de tranen in je ogen. Kinderen die bedelen om iets te eten, hele families die half naakt op de straat slapen, zo erg heb ik het niet eerder gezien. Het grijpt je naar de keel. Je kunt weinig doen. Hetgeen ik deed was iedere keer eten of drinken kopen en dat voor de helft weggeven. Dit land moet echt van heel ver komen en is de verstrekker van alle goedkope mankracht in Azie. Veel Japanners en Chinezen hebben een maid of au pair uit de filipijnen die 2 weken per jaar naar huis mogen. De rest van de tijd wordt zuinig geleefd en het geld opgestuurd naar familie. Filipijnen hebben hierdoor de grootste (absoluut en relatief) inkomensstroom van inwoners die in het buitenland werken.

Manilla was indrukwekkend met zijn brede boulevard en kleine down town straten waar op sommige plaatsen de sex industrie hoogtij viert. Go go bars, striptenten en karaoke in overvloed. Ik zat in de lobby van het hotel te internetten, denk haal ff een biertje (voor 50 centJ) in de bar van het hotel. loop ik zo (overdag!!) een club binnen waar alle dames mijn hand proberen te grijpen en ik uitgemaakt wordt voor cuty. Was even schrikken maar het biertje terug in de lobby was lekker. Toen ik savonds wat ging eten op straat en op weg was naar een kroeg liep ik langs een kapper. De vorige keer in Laos was goed bevallen. Nou hier werd ik gewassen in een steegje achter de winkel, om vervolgens door een natte kapper bijna kaalgeknipt te worden. Dat was even wennen, weg krullen, maar wel veel makkelijker zo. Hij vroeg nog of ik getrouwd was, Ik vertelde van niet en vroeg naar zijn status; verbijsterd om de vraag antwoordde hij dat homos niet mogen trouwen in dit katholieke oort. Toen ik vertelde dat het in Nederland wel mag vroeg ie of die met mij mee mocht. Snel heb ik de euro voor de knipbeurt betaald en het nachtleven van Manilla ingelopen als een nieuwe Coen.

Nee Filipijnen zijn wel echt een aanrader voor je trip, kijk door de armoede heen, deze mensen zijn vriendelijk, spreken redelijk goed engels en alles is hier erg goed koop. Je helpt hen met je bezoek aan deze gigantische stad of alle andere mooie stranden, Bergen of weidse landschappen (waar ik geen tijd voor had).

Zo genoeg promo, ik ging de langste dinsdag ooit in. door de vlucht naar Hawaii 16 uur terug in de tijd waardoor deze dag 40 uur duurde en eigenlijk een dubbele dinsdag was.

Aangekomen in Hawaii wilden ze mij niet binnen laten omdat ik geen uitgaande ticket kon overleggen. De dame van de douane zei heel overtuigd: als iemand jouw land in gaat dan moet die ook zon ticket hebben. Ik vertelde haar van niet maar die kwam niet aan. In een afgesloten ruimte kreeg ik een interview/verhoor over wie ik was en wat ik van plan was. Deze kerel was relaxt en liet me op internet zoeken naar een vlucht. Na 10 minuten was ie het volgens mij zat en biechte hij op dat hij de regels ook een beetje raar en schijn vond en dat hij niemand daarvoor apart zou zetten. Ik moest beloven het land te verlaten en kreeg een 90 dagen stempel in mijn paspoort. Op de weg langs de douanier riep ze nog: and do you have a ticket? Ik zei YES en liep met een glimlach Hawaii in.

Van het goedkoopste land van Azie naar de duurste staat van de US, dat voel je wel. 5 dollar voor een broodje? 4 dollar voor een biertje ?(blijft een goede graadmeter) daar kon ik niet aan wennen. De dorm was prima en vol met wannabe surfers van een jaar of 20. Grote verhalen maar ook heel veel computers in de centrale ruimte om te skypen met mensen thuis. De dubbele dinsdag ging prima en we zijn met een groepje wezen stappen. Erg leuk. De verplichte legitimatie is zo bizar. Overal waar je alcohol koopt moet je je paspoort laten zien. Ik wist eerst niet zo goed of ik er als een 20 jarige uit zie met mijn nieuwe kapsel of? Gelukkig bleek dat dit echt structureel was en je ook je ID moet laten zien in de supermarkt. De dagen erna simpel ingedeeld met strand hangen (en weer verbranden??) een trip naar Pearl Harbour. Die Amerikanen weten deze gebeurtenis, dat ook zoveel invloed had op onze eigen 2e WO, knap in beeld te brengen en te laden met emoties. In totaal ongeveer 2500 doden die dag. Opvallend om dan te zien dat ze met geen woord reppen over het einde van de oorlog, waarin de VS 100 duizenden mensen in een klap hebben vermoord door atoombommen te gooien op Japen.

De laatste dag heerlijk alleen wezen hiken en in 5 uur tijd Diamond Head beklommen. Vanuit hier heb je een prachtig uitzicht over de baai van Waikiki en Honolulu. Savonds met Ronald (een gast uit almere die in Hawaii stage gaat lopen in een gym) door de stromende regen gerend om een pizza te eten.

Hawaii is een heerlijk oort en heb daar genoten van het weer en mezelf de kans gegeven om te herstellen van de 16 uur jetlag. Aan de andere kant is het redelijk triest om te zien hoeveel gelukzoekers hier rondlopen die echt helemaal niets hebben. Ja het weer is goed en je kunt makkelijk buiten slapen, maar zoveel zwervers, figuren met van die promotie borden op hun borst en drugsdealers, is triest voor wat het vrolijkste eiland ter wereld moet zijn. .

Vrijdag met Hawaii airlines naar San Francisco gevlogen waar Paloma (een vriendin die ik in Koh Tao heb ontmoet) mij op kwam halen om naar haar huis in Sacramento te gaan. Zij had een plan voor ons gemaakt om wat van het buitenleven in Californie te zien. Zaterdag spullen gekocht voor het camperen en zondag met de 4 wheel pick up truck van haar broer naar Lake Tahoe vertrokken. Het kost 4 uur rijden maar dan heb je ook wat. Een mooie campingplaats uitgezocht, Bij het betalen vertelde de receptionist tussen neus en lippen dat er beren in dit gebied zijn (staat californie als bearcounty om bekend) en dat we ze niet mogen voederen of eten in de auto of tent laten liggen. Dit klonk als een standaard riedel dus vol goede moed te tent en alles opgezet. Toen kwam de buurrouw langs. Of we op de hoogte waren van het feit dat de vorige ‘ bewoners’ van deze plek de voorgaande nacht getrakteerd waren op een bezoek van de beer en ze snachts in de auto hebben gezeten.. nee dat wisten we niet, maar de toon was gezet. Paloma met haar mexicaanse roots kan heerlijk koken dus na een perfecte BBQ op tijd naar bed (dat doet iedereen bljkbaar tijdens camperen). Het was ijskoud!! De temperatuur was smiddags 30c en was terug gelopen tot 5c. door het ontbreken van goede slaapzakken en de combinatie met de mogelijke bruine beer in de achtertuin werd het een lange nacht.. uiteraard de volgende dag slaapzakken gekocht, gewandeld, weer geBBQed en heerlijk geslapen deze keer. Woensdag zijn we naar het 3 uur verderop gelegen Lassen Volcanic national park, een van de 400 nationale parken van de VS. Hier hadden we een mooie plaats aan de rand van een meer. Camperen is hier wel heel anders dan bij ons. Hier geen buren die je komen aanschouwen bij het opzetten van de tent, of roze tolietrollen met gezamenlijke afwaspartijen, nee dit is veel relaxter en vrij. i like!

Hier een mooie hike gemaakt langs watervallen, afgronden en fantastische weidse uitzichten. Toen we na het eten van de hot dogs en het drinken van enkele GT in slaap waren gevallen werd ik midden in de nacht wakker. Mijn lichaam zei dat ik dorst had en moest plassen. Door de kou had ik daar niet veel zin in maar na 5 minuten toch maar gegaan. Dit voelde een stuk beter en door de kou al bibberend weer in bed gekropen. Opeens besefte ik mij dat de truck nog open was. De sleutels lagen naast mijn kussens en met hand dacht ik even de afstand te testen. Druk ik per abuis de PANIEK knop in. de auto begin te toeteren en de lampen te knipperen. Ik schrik me kapot (en de rest van de camping denk ik ook)… Ren naar de auto en pas als Paloma na een minuut komt helpen stopt de auto met loeien. Mmm dat was punten scoren bij onze medecampeerders. De ochtend daarna was bijna iedereen al vertrokken toen wij om 10 uur de tent openden? J

Zaterdagavond een avondje stappen is Sacramento en zondag stap ik op de trein naar LA om maandag mijn ouders en Bart op te pikken van het airport. Mijn twee grootste fans worden deel van dit boekje. Ben heel benieuwd wat zij vinden van al die eigenzinnige Amerikanen met hun witte hoog opgetrokken sokken, hardloop schoenen, trucks en iedere keer die vraag : hows it going buddy?’ waarbij ik telkens denk,Buddy? Ik ken je niet eens? En wat maakt het jou uit hoe het met me gaat? apart.maarre het gaat iig allemaal GOOD met mij

Dikke kus uit Sacramento

Ps ik ga per half oktober in het huis van Pieter op de lumijstraat in Amsterdam wonen. Mocht je geinteresseerden kennen voor mijn huis op de schutspatroon in Amersfoort, let me know!

Een wereld van verschil

Hey daar is ie weer,

Jaja ik weet er heeft iets langer dan twee weken tussen gezeten, thanks for reminding, en nee het is geen writersblock, waarom wel, euh omdat er zoveel te doen is. Vanuit saigon ben ik een totaal nieuwe wereld ingevlogen, eentje die Kuala Lumpur heet. Voor diegene ziek tijdens de topografische les,hoofdstad van Maleisie. Van de scooters, rijstvelden, tuctucs en mondkapjes (antwoord blijft ongewis) belandde ik ineens tussen de hoofddoekjes, burka's (je weet wel van die verschijningen waarvan je niet weet of ze voor of achteruit lopen), snorren, stippen op voorhoofd en vele andere mij weggeëbde westerse belevenissen. De afgelopen maanden had ik geen fitnesschool of hardlopende mensen gezien of hele brede wegen, hoge gebouwen (oa de petronas towers en de menaka die ik uiteraard beklommen heb) en alles gaat zeer georganiseerd. Heb genoten van deze opwaardering. Ik denkDat ik precies de goede kant op reis. Hetwas wel even spannend dat precies op mijn tweede dag daar een anti government demonstratie door de moskees waren georganiseerd. Liep ik daar met mijn rugzakje over volledig afgezette en dus lege straten. Gelukkig viel het allemaal wel mee en heb ik geen opstootjes gezien. Op de barstraat ben ik wel even geschrokken. Nadat ik gegeten en vier bier gedronken had vroeg ik de rekening. De prijs van alcohol staat sterk onder invloed van tax, of ik even 50e wilde afrekenen, dat is 3 nachten accomodatie! maar goed toch nog even naar het trade hotel geweest om van het nachtelijke uitzicht te genieten aan een zwembad. Alle luxe van deze mooie stad worden overigens wel teniet gedaan als je voor de grap een metro de stad uit neemt, veel grauwe lelijke gebouwen en ook armoede is daar ver weggestopt. Door een soort van vliegveldterminal ben ik op een luxe bus (of zijn ze dat allemaal na vietnam?) gestapt naar Melakka.

Bijzonder om in een stad te zijn waar wij als nederlanders al 200 jaar geleden handel dreven en af en toe een robbertje vochten met de engelsen en lokalen. Voor diegene die zijn vriendin nog ten huwelijk moet vragen (ik noem geen namen Frank, Ike, Charly, Mark, Wijnandea)Melakka it is! drie keer mooier en schoner dan Venetie en zeer romantisch met alle kanalen. In Maleisie hebben ze nog authentieke regenwouden en ik wilde nu wel eens een echte trekking met grote wilde dieren beleven. Daarom ben ik naar Mersing gereden om daar een tweedaagse jungle tocht te boeken. Vol verwachting kwamen we aan bij het basekamp. We keken onze ogen uit bij het bord met alle dieren die in deze jungle leven, ik noem even neushoorns, olifanten en zelfs tijgers. En jullie voelen hem al aankomen, die waren er wel, maar niet in de buurt van het basekamp. Even leek het toch nog spannend, een voetafdruk van een olifant.... maar bij navraag bleek die daar al 6 maanden te staan. Nou ja we konden ons daardoor bi de nachtwachdeling volledig richten op de spinnen, kleine slangetjes en zelfs giftige kikkers (maar goed wie eet er nou kikkers?;) We troffen ook een groot betonnen gebouw aan met vogels. Blijkt dat ze vogels fokken om hun kwijl ( ja je leest het goed, kwijl) af te tappen en voor 4000e per liter te verkopen tbv Chinese soup!?!

Na deze belevenissen had ik mijzelf de (verwerk)tijd gegund op het subtropisch maleisisch slapende eiland, tioman. Het vakantie oord voor singaporezen. Hier in een hutje met zeezicht genoten van het uitzicht, de sunset gevierd tijdens happy hour en een aantal duiken gemaakt en zo samen met een turtle te gezwommen. Iedere keer besef ik mij weer hoe bijzonderdit is, dan sta je in KL met een werelds uitzicht, vervolgens zwem je met turtles en weer een paar dagen later loop je de grens over en stap je Singapore in om ook deze stad jezelf eigen te maken, machtig vrij gevoel!

Dacht ik dat KL het einde was, Singapore is convenient city nr 1. Alles is netjes, verlicht, schoon, mensen zijn vriendelijk en de gebouwen zijn net weer iets meer sophisticated, zelfs de lift vertelt je waar je bent. Het lijkt alsof ze overal net iets langer over hebben nagedacht. Echt een super uitzicht vanaf de marina Bay en zoveel barretjes, restaurants, lounge plaatsen. Volgens mij is het financieel technisch levensgevaarlijk als je daar op in gaat. En dan heb ik het nog niet eens over de 200 gigantische shoppingmalls met alle (dure) merken. Ik heb bij de foodcourts van de lokals gegeten. Je wijst iets aan en zij maken het warm, heerlijk en niet duurder dan 2 eur. watKL en singapore gemeen hebben is het gebrek aan echte lange geschiedenis. Ze blazen alles openstampen kunstmatige trekplijsters uit de grond (bird, butterflyfarms, luna parks)Op de hop on bus vertellen ze bij gebrek dat het puntje puntje hospitaal dat dit het een na duurste hospitaal is van de stad, en het park is het meest geopend ter wereld, jaja good to know..
Met een chinees vriendinnetje ben ik in een locals wijk traditioneel fishboat chinees gaan eten. Je kiest de vis, de saus en de rest van de ingredienten zoals noodles etc, ze gooien het in een grote bak en prikken maar, heerlijk!

Op Bali heb ik samen met Omar (waarvan ik de huwelijksreis kwam verstoren, sorry lauren) en later Edwin genoten van warm weer, goed eten, mooie uitzichten en de nodige cassis en bier. We zijn mede op aanraden naar Seminyak, Kuta, Ubud, Gili Trawagan, Padang Padang en Uluwatu geweest. Toch altijd weer knap dat we door aanbevelingen in de duurste tenten van het eiland komen te staan.. Naast zonnen hebben we natuurlijk ook gemountainbiked, gerafted, gekayakt en veel gewandeld, oh ja en veel surfers gekeken.. Aan de vele komische momenten,en voor Ed soms ook angstige (hij werd door een kleine grijze aap belaagd omdat die zijn bronwater wel zag zitten) tijden kan ik een aparte blog wijden. bijvoorbeeldover scootertripjes in de nacht,, zingen tot de zon komt, buurvrouwen met paddos, pinproblemen, katattacks tijdens het eten van verse vis, etc etc maar dat zal ik jullie besparen. Mocht je toch interesse hebben dan zal Edeen dia avondorganiseren in zijn villa in adam. (wellicht kan hij dan gelijk zijn open huis houden;)

Na 1,5 week gezelligheid ben ik s ochtends vroeg naar hong kong gevlogen en ed achter gelaten in padang padang. Op dit moment dus in Hong Kong. Een aantal eilanden zo groot als de provincie utrecht met zon 7 miljoen (semi) chinezen. Echt alleen maar skyscrapers, een speciaal aangelegd vliegveld in de zee, metro stations zo groot als de hele zuidas en overal altijd mensen. Deze stad ademt energie en dat voel je continue. Ik zit hier in een hostel op een dorm met 6 anderen omdat de hotels waren volgeboekt en trouwens ook niet te betalen zijn. Ach het is wel gezellig, uurtje wachten op de douche die niet op slot kan, drie keer per nacht wakker omdat mensen thuis komen en sochtends zachtjes praten omdat (diezelfde) mensen liggen te slapen. Een taiwanescheroommy heeft mij meegenomen voor een chinees ontbijt. nee dat is geen babi pangang nr 7. Ditwaren een aantal grote ruimtes met hardop smakkende chinezen die geen engels spreken. Nadat hij de DIM SUM bij mij heeft geintroduceerd ben
ik verkocht, echt yummie. Bij de chineze toilet was het dagelijkse bijzondere momentje; de scheidingswand niet verder dan mijn schouders.. gelukkig ben ik niet zo nieuwsgierig ingesteld...

Gisteren heb ik als voorproefje voor Las Vegas een nachtje in Macua gespendeerd. Een oude portugese kolonie waar detaal en bordenChinees of Portugees zijn en bijna niemand Engels spreekt... Een stad vol met gok- en uitgeef- lustige rijke chinezen. Echt bizar met rijen voor de juweliers en casinos. In het lisboa casino even rondgekeken in mijn korte backpackers broek. op de eerste verdieping zaten chinezen met open mond naar een digitale mevrouw te kijken die telkens twee kaarten neer legde. Het ziet er heel simpel
uit. De bank, de speler of een gelijkspel zijn de enige uitkomsten, zo easy! ik dacht ze houden de kneusjes beneden bezig zoals bij ons de bingo dames in een hoekje zitten. Maar wat bleek, dit spel heet baccarat en wordt het meest gespeeld op alle 5!! de verdiepingen. Enige verschil was dat er op andere verdiepingen een analoge mevrouw of mijnheer zat en de inleg op liep tot (zover ik heb kunnen zien) 1000 euro.. Zelf heb ik ook nog een half uur op de eenarmige bandiet gespeeld, maar ook deze 10euro was ik kwijt. wat was het ook alweer? geen geluk in het spel dus?!?! Nu dus weer terug in Hong Kong dat al behoorlijk als thuis begint te voelen. Nog drie dagen rondhobbelen en dan richting Manilla.
Zal wel weer even terug in de tijd zijn qua civilisatie maar heb er zin in. Daarna naar Hawaii, San Francisco om op 29 augustus mijn ouders en Bart van het vliegveld in Los Angeles op te pikken voor 3 weken touren. Leuk!

Dikke kus uit een zeer warm Hong Kong!!

Vietnam, een aanrader!

Hey hallo!

Vorige keer was ik gebleven in Hanoi.

Kirsten kwam langs en die heeft maar 1 week, deze week dus meer snelheid en een hoger activiteiten niveau. Ik wilde Kirsten ophalen op het vliegveld en dacht slim te zijn door een motortaxi te regelen. De volgende dag regende het echter pijpenstelen. De driver stond echter netjes op tijd voor het hotel. Hij begreep dat dit niet de ideale omstandigheid is en ik heb hem 2 euro gegeven. (dit blijkt een dagloon te zijn dus waarschijnlijk heeft ie lekker thuis een borrel gepakt) vervolgens iets te laat Kirsten opgepikt van het vliegveld. In Hanoi zijn bijna geen verkeerslichten en ook rechts heeft geen voorrang. Het enige wat je als weggebruiker moet doen is (ook voetgangers dus) langzaam in een gelijke tred je route volgen. Alle scooters hebben dan de tijd om te anticiperen. Het is net water ;) na het droppen van de tassen (zij had meer bij zich voor 1 week dan ik voor 6 maanden) door de stad gewandeld en de trip naar Ha Long Bay geboekt. 'S avonds voor het eerst in twee maanden mijn lange broek en overhemd aangetrokken om op stand te gaan eten. De snelste route dus met zijn tween bij een motor achterop. Hij vroeg eerst 4 euro, toen ik nee zei was het zonder blikken of blozen ineens nog de helft, blijft apart.. bij Wild Lotus hadden we 2 persoonlijke bedienden die zorgden voor een heerlijke fles witte wijn, 6 gangen en een airco die precies naar wens van Kirsten was. Echt top en aan het einde was de prijs alsof we bij loetje hadden gegeten, 50 punten!

Ha Long Bay is 1 van de hoogtepunten van mijn trip. Deze limestones in de zee zijn onderdeel van UNESCO en we hebben op een mooie houten boot met eigen hut optimaal kunnen genieten van de uitzichten. De groep bestond uit 14 personen waarvan ik er 5 later ook weer tegen kwam in Hoi An. Naast relaxen zijn Kirsten en ik ook door onze angstbarriere gebroken door van de 12 meter hoge upperdeck in het water te springen. Aan de andere kant hebben Drie chineze dames hun angsbarriere dankzij ons bereikt. Na genoeg biertjes hadden we het plan deel te nemen aan hun karaoke sessie. Nadat ik ' november rain' had voorgedragen waren ze allemaal vertrokken. Hebben ze ' hit the road jack' van Kirsten gemist!

Na nog een nachtje Hanoi vertrokken naar Ninh Binh. Op een chaotisch groot en druk busstation in een busje gestapt die ons binnen enkele uren door fantastisch mooie rijstvelden (het is oogsttijd dus de vrouwen waren erg druk) afzette in Ninh Binh. Het regende dus veel Touts kwamen op ons af om ons naar hun hotel in te lokken. Gelukkig had ik de lonely planet (toch wel erg handig, tnx Paula :). En wat schetste onze verbazing, drie verschillende figuren proberen ons te strikken voor het mini queen hostel, nr 1 in de lonely planet. Maar wel allemaal op een verschillend adres. Sneaky bastards kopieren alles, zelfs de naam van het hotel. Uiteraard zijn Kirsten en ik daar niet ingetrapt :) In het hotel aangekomen zijn we snel achterop een motor gestapt en richting Tam Coc gegaan. Dat zijn grote bergrotsen in de rijsvelden. Hier werden we door een tweetal dames 2 uur rivier op en neerwaarts gepeddeld. Echt gaaf en om ze bedanken heb ik een shirtje met vlag van (noord vietnam) gekocht voor 1.80e.

Omdat Kirsten maar een week heeft de volgende dag aan de straat gestaan voor een volgende bus. Wel een goed systeem. De drivers en busjongens delen in de winst, als je ergens langs de kant van de weg staat roept de busjongen of je mee wilt en stopt. Uiteraard betaalden wij iedere keer iets meer dan de locals, echter zaten we wel luxe. De medepassagiers zijn allemaal erg vriendelijk en we zijn regelmatig op de foto gezet. We zijn afgezet bij het strand van Vinh. Het bloemendaal van Vietnam alleen dan zonder tattoos of gouden kettingen. Dit werd gecompenseerd door badpakken en platte billen. Omdat we de enige blanken waren oefenden alle kinderen hun engelse repertoire op ons (hello, bye , go) Aan het strand moet je natuurlijk vis eten, en dat is gelukt. Iedereen is erg vroeg op hier, zodoende stond de schoonmaakploeg al om 6.30 uur aan de deur te kloppen om te mogen schoonmaken. Kirsten zat in een soort van jetlag waardoor we er maar uit zijn gegaan om de 9 uur durende trip te maken naar Hue. Ook hier in een bus gestapt waar dit keer voor de verandering een stuk meer mensen dan stoelen meereden. De bus is onderweg 2 keer aangehouden door politie. Waar ze op controleren weet ik niet, op het aantal boventallige passagiers iig niet :) We hadden nog niet ontbeten en na 2 uur stopten we bij een eettent. Nog voordat ik een hap op had van de noodle soup met beef kreeg ik van de buurman een shotje aangeboden. Toen ik de fles zag begon mijn maag al te draaien. Echter dit proosten is heel belangrijk in de vietnameze cultuur (ik had daarna eigenlijk ook terug moeten proosten). Ik heb het shotje huisgemaakte rijstewijn (warme wodka) op de nuchtere maag weggewerkt, met een (eruit geperste) glimlach richting mijn tandloze nieuwe vriend.

In Hue hebben we onszelf verwend omdat het de laatste 2 vakantiedagen van Kirsten waren. We checkten in bij het Heritage Hotel met luxe kamers (a la het kurhause) en een zwembad op het dak. Lekker relaxen voordat we de stad zijn verkennen. Hue is een grensstad tussen noord en zuid en heeft een belangrijke rol gespeeld aan het begin van de oorlog tussen noord en zuid. Veel mensen zijn hier vermoord door de communisten en later door de Amerikanen (het maakte ze niet uit hoe, als ze de stad maar in namen. Ook de vader van onze gids sneuvelde (zo heet dat dan) toen hij 1 was. Deze gids had wel een hele vernuftige manier van klanten werven. Hij spreekt je aan. Vraagt daarna waar je vandaan komt en zegt vervolgens wat Nederlandse zinnen. Je bent verrast en dan heeft hij ook nog een boek vol aanbevelingen van Nederlanders. Toen het uiteindelijk maar 6 euro kostte voor een uur door de oude stad, waren wij om. En het was het waard. Savonds heerlijk samen gegeten en tot laat gedanst in brown eye bar.

De volgende dag na een erg leuke en gezellige week Kirsten naar het vliegveld gebracht van waar zij business class naar Hanoi terug zou vliegen. Dan naar Hong Kong om vervolgens de volgende ochtend in Nederland aan te komen. Zelf ben ik de dag erna met de trein tussen 8 locals naar Danang gereden. Het landschap was verbluffend met aan de ene kant bergen en de andere kant eindeloze witte stranden. Hue is een stad groter dan Amsterdam (kun je nagaan hoeveel groter dan Amersfoort of Nijkerk ;) en heeft naast alle westerse faciliteiten een groot strand waar alle locals zondag na 16uur naar toe gaan op de scooter. Echt bizar zoveel, het leek wel een avondvierdaagse met scooter. Met een easyrider de volgende dag het land in gegaan waar hij indrukwekkende oorlogsmonumenten toonde (nu in Zuid merkte ik een heel andere opstelling tov deze oorlog. Mede door het boek ' girl in the picture' krijg ik een overzicht van de perspectieven. Al begrijp ik de oorlog nog steeds niet helemaal.) daarna zijn we binnen gelopen bij oa een pinda olie fabriek, een weverij, een ceramiet bakkerij en een rijstewafel farm. Een aantal van deze beroepen staan hoog in de rij van de maandagochtend gedachte: 'Waarom werk ik hier, oh ja, mijn werk is minder erg, ik ben blij dat dit ... mijn werk niet is voor 14 uur per dag.... De ruines van UNESCO My Son (Chinese Tempel) bezocht en de marble mountain beklommen. In het stad Hoi An waar enkele eeuwen geleden al Nederlanders kwamen heb ik slippers op maat laten maken. Hopelijk gaan deze wat langer mee. Wat een dag met weer heel veel nieuwe indrukken. Aan de overkant van mijn hotel draaien ze lekkere house muziek. Ga daar zitten en bestel een biertje. Dat verkopen ze niet in deze coffeeshop!:). Dan maar een koffie. Krijg ik een lauw donker goedje met een glas water ernaast. Een plaatselijke ' lekkernij' Het heeft me 45 minuten gekost om dit minieme drankje weg te krijgen. Snel betaald en richting mijn kamer :)

Met Gabor een oude ABN AMRO collega van mij afgesproken in Saigon (zo noemen de Zuid Vietnamezen het nog steeds). Hij is 10 jaar geleden op zijn 21ste getrouwd met Sui die Vietnamees van afkomst is. Hij is nu directeur van de Vietnamese Heus vestigingen (veevoer) en heeft daar na de start 2.5 jaar geleden vanaf de grond een mooi bedrijf opgebouwd. Heel veel bewondering daarvoor! Na de constatering dat hij weer langer leek dan laatste keer, (hij is volgens mij 2.10 meter en staat in de national geographic met Sui die als Vietnamees het kleinste volk ter wereld is). Zijn chauffeur heeft ons bij de Chu Chi tunnels gebracht waar de noord vietnamezen een tunnelstelsel gebruikten van wel 200 km lang dat tot 30km van Saigon kwam (einde van de Ho Chi Minh trial). Erg hinderlijk voor de Zuid Vietnamezen en plaats van veel gevechten (de serie Tour of Duty gaat over dit stuk, al is die opgenomen in California). Ik ben door een aantal tunnels gelopen en deze komt heel hoog binnen in de banen die je nooit wilt. Wonen en slapen onder de grond, koud nat en met het continue gevaar dat de vijanden vinden en worden uitgerookt (door vergif wel te verstaan) of verbrand door napalm. Daarna naar Gabor zijn huis gereden. We passeerden hierbij zogenaamde industrial zones. Dit zijn gigantische gebieden speciaal voor investeerder aangelegd met alle faciliteiten zoals brede (8 baans!) wegen en water en stroom. Lijkt een beetje op sim city met nog heel wat lege vlakken. Maar alles wat er staat is piekgaaf. Bij Gabor thuis kreeg ik een eigen kamer en maakte ik kennis met de andere familie leden. Het is erg gezellig en een komen en gaan van familie en vrienden. Iedereen is welkom. Nu waren de twee jongere zusjes van Sui, twee broertjes, een tante en oom en wij dan in huis. Sui had speciaal kip en beef gemaakt waar ik aan begon met stokjes, toen een vork gevraagd en uiteindelijk bourgondisch met de handen ben geindigd. Daarna met zijn allen naar de karaoke bar om (vietnamese liedjes) te zingen. Ik heb 90ties hit ' pump up the base' geprobeerd.. Echt super leuk om zo met Vietnamezen en hun gewoonten kennis te maken. Gabor en ik hebben savonds thuis na nog wat biertjes de tour de lampen uit gedaan.

Woensdag heb ik een rondleiding door de fabriek gekregen (waar iedereen raar stond te kijken toen ik vertelde dat ik een half jaar vrij had) hier werken ze het liefst 72uur per week om zodoende binnen een aantal jaar een eigen business te starten, of om de familie te onderhouden (gemiddelde inkomen is 150 eur). De namen van het personeel waren moeilijk te onthouden. Behalve die van het management. Later bleek dat Gabor deze collega's een westerse naam heeft gegeven omdat het anders te ingewikkeld werd voor de Hollandse collegas :) Smiddags naar een groot pretpark gegaan waar we weer even als jonge mensen in de rollercoaster stappen konden. Om de dagen compleet te maken zijn we savonds met de hele familie uiteten geweest en werd ik (wederom) door Gabor en Sui getrakteerd op allerlei lekkers. Donderdag heeft de chauffeur (ik begon er bijna aan te wennen) naar Saigon gebracht waar ik smiddags door Son (het zusje van Sui) ben rondgeleid.

Zo een heel verhaal, en dan heb ik nog moeten schrappen. Ik zal de site open laten, als je dan geen zin meer hebt om verder te lezen dan kun je later terug komen. Vietnam is een prachtig land met alles en voor ieder wat wils. Wat mijn betreft de beste bestemming van de afgelopen tijd, en daar hebben Kirsten en Gabor ook zeker een belangrijke bijdrage aan geleverd.

Volgende keer Maleisie en Singapore.

Kus

PS, in het kader, wie het weet mag het zeggen:

' Waarom dragen Vietnameze dames een mondkapje?'

A - Ze stinken uit hun mond

B - tegen de smog en pollution

C - Ze willen niet bruin worden want dat is achterlijk

D - Eigen soort burka

E - Andere reden

Vakantie in Laos

Hey,

Daar zijn we weer. En om maar met de deur in huis te vallen. Hierbij kom ik in een keer tegemoet aan twee verzoeken. 1 kun je niet wat vaker schrijven? 2- mag het wat korter (klinkt best tegenstrijdig zo?).

Maar goed bij mijn laatste officiele update was ik gebleven in noorden van Cambodja. nl Ban Lung. Een heel klein stadje met maximaal 20 ‘ falang' (aziatisch voor buitenlander) ze kwam nog net niet mijn huid voelen, maar we waren daar echt een attractie. De weg naar dit dorp was erbarmelijk, voor diegene uit hoogland, het zwarte paadje is er een boulevard bij. Uiteindelijk wel lekkere dagen daar gehad. Het is toch mooi als je een restaurant binnen loopt en om het menu vraagt; iemand naar je toe komt met de telefoon waarbij diegene aan de lijn vraagt wat je wilt....

En altijd als je denkt: het kan niet gekker.. Het record is gebroken hoor. In een busje voor 8 met .... Jawel 24 personen, zonder overdrijven. Op- onder- naast- overal Cambodianen. (mooi bijpassend nr op Youtube, ' answer to yourself' van the soft pack) Gelukkig maar 2 uur rijden voordat we bij de grens aankwamen. Nou ja grens... een slagboom met een hutje waar de douaniers druk waren met het wedden op een Thaische bokswedstrijd . In het gareel en al toch nog een visa kregen. We moesten wat dollars toeleggen, het zogenaamde stempelgeld.. ik hoop dat hij er een mooi blousje voor koopt (zou dibbes zeggen) vervolgens weer een nieuwe ervaring, met zijn drieen op een motor met zijspan.. slalommend door de koeien veilig aangekomen in Don Det in 4000 Islands Laos. (hierbij tellen zewel alle graspollen die boven het water uitkomen)

Als ik dan toch even terug denk aan cambodja denk ik aan :

• Hele zwijnen achterop de scooters.
• Met zes personen de kamer schoonmaken (zie foto) om daarna om mijn briertje uit de koelkast te vragen.
• Iedereen leeft in hutje, behalve de partijbazen, die hebben een riante villa met een bord ‘ cambodia people party' voor de deur.
• Overal karaoke, zelfs in de bus. Er zijn ook karaoke clubs, krijg je er een dame bij.
• Broodjes met heerlijke pate.

Eigenlijk heb ik vanaf hier het gevoel alsof ik een vakantie heb gehad tijdens het reizen. De laatste 2 weken in Laos bezig geweest met fietsen door rijstvelden, langsimposante watervallen en afgelegen bossen. (oog in oog met een os gestaan, was even spannend tot hij zich over gaf en loeiend de greppel in sprong..) en ja ook voor de bungalow hangen in hangmat bij zonsondergang (zie foto boven deze blog), filmpje kijken in het restaurant, Kayakken, Tuben (voor de oma's; dit is een activiteit waarbij je met een oude traktorband door de rivier wordt meegenomen naar de volgende bar aan het water), zwemmen in mijn prive zwembad.. en jawel... friends kijken en daar nog om kunnen lachen ook. Thuis lukt met dat niet dus dat zegt wel wat.

Maar goed de reis was schematisch alsvolgt: na drie dagen (voor de taalvirtuozen Bart, Jochem en Eelco onder ons) Been there Don Det. Door naar Savanakhet (koloniale slaapstad), door naar Vientiane (capital) en verder naar Vang Vieng. We hebben veel lol gehad met een groep van ongeveer 8 nederlanders. Iedereen is naar een aantal dagen weer zijn eigen weg gegaan.

Ik moet zeggen dat ik de mensen uit Laos erg vriendelijk vind. Ze zijn behulpzaam en nemen de tijd. Je kunt het ook anders interpreteren. De Fransen vonden ze altijd al de meest luie club van hun kolonies. Ik voel echter wel een verbondenheid. Waar de vietnamezen twee keer per jaar rijst planten en oogsten, houden de Laos het op 1. Ieder jaar een half jaar sabbatical dus.. ideaal (kan ik uit ervaring zeggen ) Laos is naar mijn idee mooier dan Cambodja door zijn ongereptheid en veelzijdige berglandschap. Daarbij gaat Laos sneller met het aanleggen van wegen.

Interessant vraagstuk (vind ik zelf) moeten we zoals het westen doet geld sturen, lokale mensen opleiden en wegen laten bouwen (met alle vertraging). Of moet je zoals China gewoon Chineze bedrijven die wegen aan laten leggen waardoor het in een keer goed gaat en de wegen binnen no time gelegd zijn. Incluis alle economische voordelen voor een groter deel van de bevolking. Maar wel als land in het krijt bij China.. Wie het weet mag het zeggen.

Ik beloofde het kort te houden. Ik zit hier in een relaxte kamer in Hanoi, wat ik nu na een korte wandeling doorhet oude gedeelteal een gave en dynamische stad vind. Morgen komt Kirsten en gaan we een week samen Halong Bay, Sapa en al het andere mooie hier verkennen.

Tot over een paar weken!

X Coen

Mister mister, open your heart and your wallet

Vorige keer was ik gebleven bij de nacht TEGENOVER de dorm. De dag erna was er wel ruimte in de dorm voor 10 pers zonder airco maar met fan. Dat zou dus een nieuwe ervaring worden. Daarvoor eerst met een engelse backpacker naar een tempel (doi suthep) op de heuvel van Chiang Mai geweest. Bij het strikte onderhandelen van Mark, het ging toch over 20 cent, liet hij zich ontvallen dat de prijs crazy was. De driver dacht dat hij het tegen hem zei en in thailand worden ze heel boos bij directe offending. Die kerel ging volledig uit zijn dak. De tempel was indrukwekkend net als het uitzicht. Jammer alleen dat er in en om de tempel ontelbaar veel donatieboxen zijn. Van een ander gebouw tot volgens mij een nieuwe kies voor de oppermonk. Bijzondere religie.. Na deze trip naar een thaise bokswedstrijd geweest wat omringt wordt door ladyboys voor toegang en drankjes. Was onverwacht erg leuk. Je gaat meeleven en ik heb heel erg gelachen toen 3 mannen blind ging boxen met een referee erbij. Deze leidde ze naar elkaar, af en toe hadden ze niet in de gaten dat hij de referee was dus kreeg die gast er goed van langs:) Toen ik s avonds naar bed ging had ik al zon vermoeden. Maar toen ik wakker werd (na een uur of 3 slaap totaal) wist ik het zeker. Deze warme, stinkende en bewegende (ik dacht dat sex in de dorm verboden was..) is niets voor mij. Volgende ochtend een hotel opgezocht (toch zo 7eur) en verhuisd.   De volgende twee dagen een trekking gedaan. Wist niet zo goed wat ik moest verwachten. Echter nadat we een mini vlindertuin, klein orchideenplatage en een langnekdorp (5 hutten met daarachter dames met een spiraal om hun nek die je als kind had om van de trap af te laten lopen) wist ik het; Gewoon genieten van de trip en de natuur. Niets is authentiek. Vervolgens zijn we naar een dorp op de heuvels gelopen en een stevige moussonregen meegepakt. Ik was blij dat ik mijn nieuwe jack heb. Helaas bestond onze groep uit israeliers en fransen die weinig tot geen engels spraken, dus een chinees meisje dat wel engels sprak en ik waren op elkaar aangewezen. Savonds was gezellig en de volgende dag omlaag geklommen voor een zeer gave olifantentrip van een uur. Kicke beesten zijn dat (zie voor fotos ook: http://time4achangegee.blogspot.com/2010_08_15_archive.html van tara en jochem die dezelfde route deden) na het raften was het mooi geweest. Volgende dag mezelf veel druk opgelegd door een kookcursus te volgen. Het wordt een bijzondere kerst met Pad Thai en curry noodles... (is dat voor- of hoofdgerecht?) De massage die ik die avond kreeg was zeer pijnlijk door de spierpijn van de trekking. De massage dame die zo uit porky;s leek te komen wist er wel raad mee.. Zie pic   Na 4 dagen was ik klaar met chiang mai en ook een beetje met dit deel van Thailand. Als er iemand is die zijn opa kwijt is.. ga in Chiang Mai kijken want er lopen er hier heel veel. Je zal dan wel oma moeten zeggen tegen een meisje of jongen van 20..   Via airasia heb ik een vlucht naar Bangkok geboekt om vanaf daar met een vriendin uit de US die ik ontmoet heb op Kho Tao, door te reizen naar Cambodia. Maar niet voordat we nog even wat neponderbroeken en shirtjes hebben gekocht in MBK en naar de film Hangover 2 zijn geweest. Iemand vragen over ladyboys? watch this movie.   Cambodia is een van de armste landen en dat merk je direct. Iedereen wil wat van je en er zijn heel veel bedelaars. Erg triest. Op aanraden van de lonely planet onszelf niet ingelaten met figuren die je iets aanbieden. We hadden een hostel uitgezocht en gevraagd aan de tuktuk driver om ons daarheen te brengen. Mooie plek voor 10e. Toen we savonds naar de pubstraat liepen (siem reap is een behoorlijke party place) kwamen we langs het hostel dat we oorspronkelijk wilden. Waren we er dus toch nog ingeluist en heeft een cambodiaan aan ons een eurotje verdiend.   Voor 15 euros de hele dag een gids en een tuktuk geleasd die ons alle tempels van anchor wat heeft laten zien en verteld wie wanneer het voor wie gebouwd is. Veel tempels zijn als hindu gestart om later te switchen naar het buddisme om vervolgens een aantal eeuwen ongezien en ongebruikt in de jungles achter te worden gelaten. Nu zijn landen als Japen, China en Australie zo vriendelijk om te investeren om de tempels weer in oude staat te krijgen. Erg indrukwekkend, vooral diegene die overgroeid is met gigantische bomen.   Onze rit naar pnom pnem stond op de agenda. Eerst werden we opgehaald met een busje om vervolgens letterlijk 300m verderop te worden afgezet om over te stappen. In de andere bus werden de scooters, animals en gereedschappen ingeladen. Daar aangekomen stormden 50 mannen op ons af. Bleken tuktuk drivers te zijn. Volgens mij is dat de grootste business in deze stad. Iedere hoek van de straat. Tuk tuk sir? Als ze je zien rennen ze op je af. Het voelt soms gewoon zielig dat je toch echt kiest om die 50 meter naar het hotel gewoon te lopen. Ook hier een mooie deal. Op aanraden van Mark een tuktuk gehuurd voor een dag a 10e. Heb de tuktukker een lijstje gegeven waar we heen wilden. Hij keek even raar op maar we hebben veel gezien en gedaan. Oa, killingfields, gevangenis S21, de verschillende ambassades, national museum, stadion en russische markt. Om de impressie (en aggressie) van de rode khmer watkwijt te raken hebben we met een AK47 wat schoten gelost op een coconut.   De volgende bestemming was Shihannoukville (vernoemd naar de koning, zou mooi zijn als we zandvoort omdopen naar beatrixstadJ) Een dorp met potentie door de vele mooie stranden en eilanden. Echter als je op het strand zit wordt je belaagd door kids die je een bracelet willen verkopen, 10 voor maar wan dollaaa.. ik hoef er geen, dus waarom dan 10? Maar ook pedicure, manicure, zonnebrillen en verschillende soorten fruit werden aangeboden. Enige waar we wel in geinteresseerd waren was de lobster aanbieding; tien grote voor maar 3 dollar. Errug lekker daar op het strand. Hier een dagje wezen snorkelen (op zijn cambodjaans met voor 15 pers 2 werkende snorkels dus) en op een afgelegen strandje BBQ  barracuda gegeten. Daarbij nog een beetje wezen stappen.   Ik krijg veel reacties voor het plaatsen van fotos. Dat wordt een beetje lastig aangezien mijn fotos op dit moment waarschijnlijk worden bekeken door middel van een diashow bij een arme cambodiaanse familie. Ik heb mijn bijdrage geleverd aan het verdubbelen van de inboedel (camera, e reader en zonnebril) Wel ongewenst want ik had naar mijn mening geen toestemming te geven om onze tas te pakken en op een scooter weg te scheuren. Gelukkig kregen we na 3 politiebezoeken (gek als een land/stad zo van toerisme afhankelijk is, ze op deze manier met toeristen aangiftes omgaan) toch nog mijn aangifte. Onhandig is dat ook mijn rijbewijs in die tas zat.. Gelukkig zijn het (op de fotos na allemaal vervangbaar:)  Was wel even klaar met deze omgeving dus nadat paloma richting huis in de US ging ben ik richting Kratie vertrokken. Na een 12 uur trip was ik helemaal kapot. Niet in de laatste plaats omdat we de laatste 400 km in een 8 persoonsbusje zaten met 10 personen. De driver had zo zijn eigen bijverdiensten.. Dit is een slapend stadje waarbij ik vandaag wilde dolfijnen in de mekong heb gezien. Morgen ga ik naar bang lung om te zwemmen in kraters en te douchen onder een waterval. Tot die tijd lees ik het boek 'The Pol Pot regime'. Na alle verschrikkelijke dingen die ik hier gezien heb, na het lezen van 'first they killed my father' en het zien van killingfields wil ik graag begrijpen waarom deze man in vier jaar 25% van zijn eigen bevolking (2 miljoen) heeft afgeslacht waardoor nu 80% van de bevolking onder de 20 jaar oud is. (en natuurlijk waarom het westen al 30jr de andere kant op kijkt.. Daarna naar Laos richting 4000 Islands, Vientiane, vang vieng en luang prabang.. Genoeg te doen :) En als je tips hebt.. Een paar foto's van mijn iPhone.  Bye bye kus      

Fullmoon

Daar is ie weer...

Om maar te beginnen met te bedanken voor de leuke reacties. Het is bijna niet uit te leggen hoe fijn het gevoel is bij het lezen daarvan. En ja Boppie dat is herkenbaar he ;)

Zo na het vieren van de basiscursus duiken heb ik mij ingeschreven voor de advanced (twee sterren). Hier een stuk minder theorie en veel meer vaardigheden. Omdat de vorige thaise instructeur klanken uit zijn mond liet komen die ik niet in mijn engelse vocabulairethuis konbrengen had ik gevraagd om een nederlandse. De training was wel gewoon in het engels want er zaten naast mij en Martijn (kerel uit Voorburg) nog een zoon enmoeder uit Montreal in de groep. Het blijft toch altijd weer prettig om lekker af en toe hollandse directe grappen er doorheen te kunnen gooien. Sommige zijn ook niet uit te leggen... Dit duiken was veel leuker, we moesten nu zelf leren navigeren op kompas (met het orientatievermogen van een luizevis voor mij nog een hele opgave) en een deepdive naar 30m gemaakt. Dat ging best aardig maar is wel een heel stuk kouder. Daarna nog een duik gemaakt op zoek naar vissoorten (waarover we huiswerk hadden moeten maken?!) en een nachtduik als laatste. Sommigen vroegen zich bij mijn vorige blog af of ik wel kon zwemmen, nou naar dat pikkedonker keek ik helemaal niet naar uit. Uiteindelijk viel het wel mee en mochten we achter de instructrice aanzwemmen met een zaklamp om haar niet kwijt te raken ;)

Zoals in het vorige blog beschreven, Thais is wel echt een mooi en plezierig volk. Waar ik niet aan kan wennen is de vraag of het een man of vrouw is (voor de zekerheid ga ik altijd van het eerste uit) en wat ze nou precies van mij willen (enkel massage of toch die vrolijke afloop?!) Grappig om te zien dat een thai zodra hij moe is op zijn hurken gaat zitten. Een keer geprobeerd maar langer dan 23 seconden lukte niet. In Ko Tao ben ik definitief verlost van mijn honden trauma. Iedere kroeg bar of restaurant heeft er wel een dus ik loop er nu makkelijk en rustig langs heen. Het zeer slechte nieuws is dat mijn nieuwe flipflops van 69 eur!!! Zijn gestolen voor de ingang van het restaurant. Toen ik daar melding van maakte bij de receptie werd mij doodleuk verteld dat ik ze vast binnenkort weer voorbij zou zien komen... helaas is dat niet gebeurd... (ook voor de nieuwe eigenaar).

Je leert een hoop mensen kennen hier. Samen met Martijn en Guido die allebei nederlanders zijn hebben we een aantal keren wat gedronken, wat erg gezellig was. Toen ik op zondagochtend achter Guido liep tot aan het restaurant riep ik enkele keren zijn naam. Bij de tafel aangekomen zei ik verontwaardigd: ben je doof of blind? Ik roep al 10 minuten Guido guido guido... Zegt ie: dat kan kloppen maar ik heet Julien... oeps.. na 4 dagen.

Zondag nog een fun dive gedaan en savonds met een hele groep nederlanders naar ajax gekeken. Ik zat naast een ‘ ike' supporter dus heb de wedstrijd intens meebeleefd. Volgens mij was Ajax de verdiende winnaar.Mmaandag op de bonnefooi naar partyplace kho phagnan. Daar een resort vlak achter het feesstrand gevonden. Prima voor mij en Martijn. Eigenlijk daar niet veel gedaan naast waterscooteren en brommertje rijden. Allebei niet echt relaxed want je huurt voor een appel en een ei, maar als er maar iets kapot gaat moet je een hele boerderij terug betalen. Maar goed allemaal veilig. De fullmoon was heel bijzonder. Het eiland werd overstroomd door jonge mensen en in fluoriscerende shirtjes die om 21 uur al aan het zwalken waren met buckets. De bevolking is niet echt inventief dus ze verkopen allemaal overal hetzelfde. Buckets, shirtjes en vuurdansen. Dat laatste is levensgevaarlijk want ze laten de toeristen touwtje springen... Net zo lang tot ie valt.. Doet behoorlijk pijn zon brandend stuk touw tegen je enkel. Heb nog even gecheckt maar die birmeze vuurmannen zijn nergens voor verzekerd. Maar goed een leuk festival (leek een beetje op extrema) gehad en na een dagje rusten naar het vaste land gegaan (Surat Thani) om daar de volgende dag de nachttrein naar Bangkok te pakken. Dat is echt goed geregeld. Hij was bijna op tijd en nadat we een kwartier zaten kwam een man in kapiteinspak alle bedden (boven en onder) opmaken. Ik ben toen naar de restauratie (het was 19 uur) gegaan en heb daar een paar biertjes gedronken en een pad thai gegeten. Een aantal thai kwam er gezellig bij zitten. Zij waren ook op de fullmoon geweest dus heb al hun fotos gezien. Eentje kon mijn g shock wel maken (waarmee ik twee keer in het water ben gesprongen en die nu g vocht horloge is). Hij hield er een vlam bij en dit condenseerde wat. Mijn beeld was voor 5 min leesbaar.. Haha blijkbaar niet goed opgelet bij natuurkunde ;) Nadat ik met iedereen op de foto was geweest gaan slapen. Een uurtje voor Bangkok wakker geworden waardoor ik alle aanrailsgrenzende huisjes en bewoners van zeer dichtbij kon bekijken. Echt bizar wat een leven.

Op het station in Bangkok zou ik 2 uur moeten wachten. Op het kaartje zag ik dat de kerel van het station de datum van de dag ervoor had ingevuld. Ik naar het loket waarbij ze zeiden dat ik een nieuw kaartje moest kopen. Toen ik wees op de printdatum, die na vertrektijd ligt ging er een lampje branden. Even een paar minuten wachten zei ze. Nou ja dan gaat het zo... Iedereen even naar het ticket kijken, naar mij kijken, lachen en even zwaaien. Nadat alle medewerkers (inclusief security) mee had geleefd werd er gebeld naar het andere station. Na 10 minuten had ik een nieuw kaartje. Deze treinreis was prima maar 12 uur zitten is wel lang. Ondanks dat ik door de malgrat reisjes wel wat kan hebben voelde ik mij behoorlijk gaar toen ik na 2000 km treinen in Chiang Mai aankwam. Voordeel van deze tijd is dat ik door het boek dat ik heb gekregen van Jochem en Tara (Outliers) nu weet wat te doe nom succesvol te worden , Door het boek van Mary kennis heb welke aspecten je identiteit bepalen (echt een aanrader, ‘dus ik ben' van Jensen en Wijnberg) en een ouderwets boek heb gelezen waarbij ik zat te lachen in mijn stoel (van je familie moet je het hebben, Sedaris) wat ik had gekregen van Wijnand. Dank daarvoor, ik ga ze nu verkopen voor wel 50 cent per stuk. In Chiang Mai in een taxi (nou ja een busje) gestapt en naar het aangeraden little bird hostel gereden. Zag er erg gezellig uit, alleen was er geen plek zei de bewaker. Hij had wel een vervangend hok voor 3 eur, met eigen poedel voor de deur als bewaker. Dat dus maar gedaan en nog redelijk geslapen met een hele dierentuin aan insecten om mij heen. Gelukkig ben ik door goed smeren niet gestoken. Nu kan ik wel in het hostel (10 op een kamer voor 2 eur). Ben benieuwd hoe dat is.

Zo dat was hem wel weer. Ik ga mij nu richten op alles wat hier te doen is. Best lastig kiezen tussen het olifanten park, trekking, raften, kookcursus, massage cursus... We zullen zien. Time flies... gelukkig ben ik de piloot ;)

Hele dikke kus uit Chiang Mai.

Kop Coen Kraaaab

Hallo, hier een eerste berichtje vanuit een warm soms zonnig en bij wijlen zeer vochtig Thailand.

Allereerst wil ik iedereen bedanken voor alle sms'jes en mailtjes. Hartverwarmend, alleen dat is deze reis al waard;)

Ik ben blij dat mijn ouders me naar het vliegveld brachten. Natuurlijk ruim op tijd.. De vlucht stond nog niet eens op het bord haha.. Zelfs nog even de twijfel of we wel op het juiste vliegveld stonden.. Maar verder allemaal prima, vlucht iets verlaat en ik zat naast een ventje uit Laos.. Net terug van een 'christian' camp in Duitsland.. Vriendelijk maar hij probeerde mij te overtuigen dat ik bij zijn club moest komen.. Het is hem niet gelukt (net zoals een ander niet nader te noemen persoon afgelopen winter:) , ook niet met zijn laatste argument en angstgegner de duivel haha. Toen ik aankwam verwachte ik lange rijen mensen die iets van mij wilden. Maar niets is minder waar. Het was een net schoon en groot vliegveld en via de balie een metertaxi gepakt.. Hij en ik stonden raar te kijken toen ik bij de bijrijder instapte.. Was even vergeten dat ze hier andersom zitten.. Had dus een stuur in mijn hand. verkeer in Bangkok is best druk maar rijdt prima door. Opvallend is dat ze niet toeteren en al helemaal niet schreeuwe naar elkaar) Hotel in Bangkok was prima, nette schone kamer met uitzicht op een boom en op het dak een relaxt zwembad.. Dat is wel nodig want het is bloedheet hier. Klotsende oksels.. Eerst heb ik een klein dutje gedaan om vervolgens een rondje te verkennen. sommige dingen uit de Lonely gebeurden direct: mannen die zeggen dat jouw doel voor bezichtiging dicht is en zij iets beter weten.. (en ze je daar heen brengen natuurlijk) mannen die een praatje starten over het weer en later een treinkaartje willen verkopen :()....

Ik kwam een oude man uit perth tegen die oorspronkelijk uit Thailand komt. Samen zijn we naar een aantal tempels geweest en hebben een boottrip gemaakt (zon tailboat met truckmotor). Erg leuk want hij wist veel van budhas en Thailand. 'S avonds echt heerlijk curry gegeten en een bar in gegaan. Leuk die khoasan road, iedereen drinkt uit emmertjes voor 4 euro..wat opvalt is dat die backpackers (vooral pverdag) bijna allemaal verveeld uit hun ogen kijken en doen alsof zij persoonlijk het wereldleed dragen. Zonde wat het is overal heerlijk en relaxed. Ga persoonlijk maar daar doorheen proberen te breken :) Zwitserse en Ierse gasten ontmoet, in de snoeiharde regen gedanst en daarna Schalke gekeken. Donderdag een relaxdagje eerst aan het zwembad en daarna naar de gigantische shoppingmalls. Ajb zeg wat zijn die groot. Uiteraard verdwaald,, Maar die aardige Thais vertellen wel waar naar toe. Ff schoenen en een regenjack gekocht. Maar goed dat ik dat hier heb gedaan want het kost de helft van de prijs in Ned (ja origineel ja). En ja toen wilde ik naar Het skyhotel (www.baiyokehotel.com).. Ik zag hem al wel maar wist niet hoe ik er moest komen. Je wilt het beleven of niet dus ben ik achterop bij zon scootertje gestapt voor 80cent.. Haha mooie en spannende belevenis.. (wel apart, de taxi is het goedkoopst, dan de tuktuk en dan de scooter) is gek genoeg ook dezelfde volgorde qua veiligheid.. Vanaf die toren een super mooi uitzicht. Wat is die stad allejezus groot!!! Auto's skyscrapers en lichtjes zover je kunt kijken. Echt bizar! Donderdag proberen op tijd te gaan slapen.. Vrijdag nl een mountainbike trip door de stad gemaakt met co van kessel (www.covankessel.com) . echt super gaaf. op je mountainbike door chinese (achterbuurt) en over het platteland. Hele kleine straatjes maar er is niemand die geirriteerd is of niet aan de kant gaat. Heel veel tempels gezien (niet allemaal want totaal zijn het er in totaal 450). Wat een serene rust bij die monks. Mooi systeem dat iedere man eens in zijn leven monk moet zijn. Draagt denk ik echt bij aan de mate van relaxtheid later in het leven. Ook op iedere straathoek een foto van de koning en zijn familie. op een gegeven moment werd de straat schoon geveegd van zwervers.. kwamen er twee autos langs.. bleken koninklijk te zijn en die willen blijkbaar geen armoede zien. zaterdag naar het nationale museum en de chinese markt geweest. Lachen om daar als ' grote' blanke (zwetend) tussen de chinezen te lopen. Hier een echte Gshock gekocht (8 eur) en hoesjes voor ipod en camera. Afdingen ging me best goed af, zo 6 euro bespaard. Maar wat je hier allemaal ziet en meemaakt.. Op die markt hele bakken met (gekopieerde) sex dvds. En die chinesen maar zoeken en graaien. Overal kleine tempeltjes op straat. Daar zetten de boedhisten iedere dag eten bij (en halen het later weer weg want ja..). geleerd om bij een taxi niet gelijk in te stappen want sommige spreken geen woord Engels (kenden niet eens het national museum..)of ze willen niet op de meter rijden. Aan de andere kant is een kaart niet nodig, voor een euro brengen ze je altijd terug.

Zaterdagavond met de bus richting Kho Tao gereden. Erg relaxt met en GT. We werden om 3 AM gedropt om vervolgens om om 7 am opgehaald te worden door de ferry.. Er was veel wind en golfslag waardoor de halve boot heel sip in elkaar gedoken zat. Zelf gelukkig geen last. Tijdens deze trip heb ik Susan en Alex ontmoet die wonen op Kho Tao. Handig maar ook gezellig want zij introduceren mij bij alles en iedereen. Dit eiland is echt optimaal vakantiegevoel, genieten! zondagavond gelijk gestart met de duikcursus open water die ik vanochtend met een certificaat heb afgesloten:) duiken is zo gaaf, zoveel vissoorten en kleuren! snorkelen in egypte is daar heeelemaal niets bij. Leuke gasten in de groep uit Engeland (1 gast spreekt als die gasten Lock, stock and two smoking barrels, fuuuuuckinggg amaaazing doed) Nu mag ik duiken tot 18 meter. Waarschijnlijk ga ik mij straks inschrijven voor de advance cursus want dan mag je tot 30m. Hiervoor moet ik dan nog 5x duiken. Vanavond eerst maar dit succes vieren met de groep en wat gasten uit israel en schotland. Wanneer ik verder ga met reizen weet ik niet... Hou jullie op de hoogte over een paar weken.

x Coen

ps bovenstaande titel betekent bedankt in het Thais)