Maar helaas komt ook aan dit half jaar een einde en zal ik over iets meer dan drie weken weer voet zetten op onze eigen koude en natte bodem.

Vorige keer, nu ongeveer een maand geleden was ik gebleven in Sacramento. Van daaruit heb ik de trein gepakt naar Los Angeles. Een mooie rit door de wijnvelden van Californie. Het viel mij op dat de stoelen zeer ruim waren. Toen de conducteur langs kwam bleek in de invalide coupe te zitten.. Nou ja dan maar naar boven verhuisd, het bleef een zeer comfortabele trein. Op het Union station van LA op zoek gegaan naar de metro. Bleek dat ik gewoon de bus moest hebben maar ze hier alle public transport 'metro' noemen. Mijn (meest goedkope) hotel zat midden in een latino buurt waarbij alles om de hoek verkrijgbaar was, van mexicaans eten tot wapenwinkel. Aangezien iedereen hier alleen spaans sprak heb ik mijn kip met handen en voeten moeten bestellen.

Uiteraard de volgende dag op tijd naar het vliegveld omdat ik daar na 4 maanden mijn ouders en kleine broertje weer zou gaan zien. Onbewust had ik hier veel zin in.Het was even wachten maar toen er een gevaarte in joggingsbroek om de hoek kwam wist ik direct dat Bart in aantocht was, gevolgd door mijn vader en moeder. Gelukkig was de vlucht voorspoedig zodat we naar alamo rent a car konden voor het ophalen van de auto. De vriendelijke man achter de counter had een mooie typisch Amerikaanse actie. De geboekte ford escape was eigenlijk te klein stelde hij, we konden 1 of 2 upgrades bij kopen. Toen we onderling een discussie kregen over grootte keek hij mijn moeder aan en zei; jullie krijgen twee upgrades voor de prijs van een. Mijn moeder zei ok en de man knipoogte naar ons terwijl hij zei: ik weet wel wie de baas is in huis..

Nou daar gingen we dan in die grote witte yuppentractor. Iedere keer mams een voetje geven bij het instappen en de strippenkaart laten afstempelen bij pa. Bart als onze HTS' er drukte ook zijn stempel. Wij gebruikten dankzij hem geen tomtom maar stond er een volledig ipad2 scherm achter de pook van de automaat. Hoppaklaar voor 3500 km rijden! (door mijn gestolen rijbewijs was ik helaas vrijgesteld van rijden) Na het inchecken op de hollywood BVD een kijkje genomen bij de walk of fame die op loopafstand was. Leuk om te zien maar eerlijk gezegd wel allemaal wat outdated en overrated, kan wel een likje verf en een nieuwe stoep gebruiken. Daarna mexicaans gegeten en geprobeerd zo lang mogelijk wakker te blijven ivm de jetlag. Dit ging redelijk tot half negen savonds, de hele familie om mij heen lag (geruisloos ;))te slapen. Als logisch gevolg de volgende dag daardoor ook met zijn allen om rond 630 wakker. Na een typisch continentaal ontbijt (geroosterd brood met jam of suiker) waren we volledig klaar voor Universal Studios. We hadden dubbel geluk want oma kon met Dora op de foto (mij onbekend maar zij schijnt helemaal hot te zijn voor mijn nichtje Fe) en het was laagseizoen. Wachttijden waren daardoor do-able. Het leukste en beste was een tour langs de daadwerkelijke studios. In een treintje rij je langs sets waarbij ze op televisie de scenes laten zien. Echt bizar hoe echt het lijkt en hoe goed ze je voor de gek houden. Geen film is nu meer wat het lijkt ;)

Toen de jetlag langzaam was weggeebt zijn we naar de openlucht sauna gereden die Palm Springs heet. Vroeger heette het palm dessert maar dat was minder aantrekkelijk voor de jetset, volgens mij dekt deze naam wel beter. Een gigantisch uitgestrekte stad midden in de dessert. We verbleven in een mooi hotel waardoor we na het beklimmen van de enige berg verdiend aan het zwembad in de zon konden liggen. Hierna door naar Flagstaff vanwaar we de grand canyon konden bezoeken. Deze stad lag op 'maar' 1,5 uur rijden (back home rij je dan Duitsland in). Nederlanders staan hier overigens in de bezoekers top 5. Toch apart met onze 16 miljoen zielen. De Grand Canyon was de rit meer dan waard. Zo bizar om een uitzicht te hebben van 300km niemandsland, echt gaaf. Voor de vorm (Bart heeft ontdekt dat hij meer van cultuur houdt dan van natuur) nog even 30 min wezen ' hiken' . been there done that he Bart ;)

Ook de Grand Canyon skywalk stond op de todo lijst, echter na 2 uur rijden kwamen we er achter dat dat ongeveer 100e per persoon zou kosten, daar waren we het snel over eens. Wij door naar de Hoover Dam waar ze op het moment niet heel veel electriciteit opwekken als gevolg van de lage waterstand. Ok check, dus we konden door naarrrrr Las Vegas. In het begin van de avond reden we deze sincity met alle gebouwen, lichtjes en massas mensen binnen. We bivakkeerden, in tegenstelling tot de rest van de vakantie, op stand in hotel New York New York. Dit hotel heeft 3000 kamers en dwars door het hotel, casino, restaurants, barren en clubs loopt een rollercoaster. Na het verkennen van deze bijzondere en bizarre stad zijn we gaan eten om daarna de jacuzi op onze kamer vol te laten lopen. Wat een feest met een wodka sprite in bad! Paps en mams kwamen nog even langs voor een foto maar besloten er niet bij te komen zitten. Daarna (het was al half twee) zijn bart en ik de stad in gegaan. Niemand weet wat er toen precies allemaal gebeurd is, het eindigde de volgende dag na een zwembadfeest bij Wet Republic, wederom in onze jacuzzi. Deze Hangover 3 fotos moeten we later nog even uitzoeken en op een rijtje zetten;)

Na twee dagen LV de auto in richting San Francisco om onderweg een mooie rit te maken door het Suqoia park en 2200 jaar oude en gigantisch hoge bomen te zien. We dachten op de kaart een mooi meer te hebben gevonden om bij te overnachten. Dit bleek een stuwmeer waardoor we in een opgepimpte truckers/conferentie oord terecht kwamen. Maar we zijn positief dus wel met balkon voor een potje ouderwets monopolie (op de ipad dat dan weer wel).

San Francisco was erg gaaf. Een beetje Europees aandoende stad met zijn compacte centrum, victoriaanse bouwstijl mooie haven en indrukwekkende straten de berg op en af. Door de ligging in de baai is het door bepaalde windstromen ook redelijk fris. We zaten in China town dus ik wilde een introductie geven in Dim Sum. Bij het restaurant om de hoek hadden ze een dim sum menu dus dat kwam goed uit. Ook hadden ze het beste toetje ooit; gefrituurde banaan met caramel. Nadat de eerste ronde met kleine hapjes (geen dim sum) geweest was, kwamen de bananen op tafel. We vroegen nog of dit het totale menu was. De chineze dame bevestigde dit. ondanks de verbazing gingen we fullpool aan de slag gingen met de bananen. Toen we deze verorberd hadden kwamen ze toch nog met 6 bakken met dim sum. klein foutje maar wij zaten vol..... toch nog een paar hapjes genomen en de rest in de doggy bag.. Ben niet zeker of ik paps, mams en bart heel enthousiast heb gemaakt....

Nadat de volgende dag de rest van de club op de hop bus waren gesprongen heb ik de rest van de dim sum opgegeten en mijn hardloopschoenen aangetrokken. Heerlijk ouderwets door de stad en de haven gebanjerd. Het is super gezellig met zijn vieren, soms is even alleen ook wel weer lekker. Ben wel geschrokken. Een plant langs de kant van de weg kwam ineens naar voren en riep hard BOE. Ik bleek kennis te hebben gemaakt met de befaamde Bush man van SF. smiddags onder de job act speech van Obama een heerlijk wijntje gedronken. De uitnodiging zei ' drank voor 1 dollar' maar ze bedoelden, kwamen wij later achter, 1 dollar per glas korting.... Mijn neef Tristan woont in het naburige Berkley en met hem hebben we gezellig in de italiaanse wijk pizza gegeten. Blijkbaar moet ik nog steeds aan mijn engels werken, de ober kwam met kreeftenpasta terwijl ik zalm had besteld. Mijn tafelgenoten vonden het maar vreemd dat ik dit bord terug stuurde.... daarna met Bart en Isabelle (oud collega van de ABN AMRO) en Wouter (haar newbie man) een paar drankjes gedaan. Helaas gaat alles in SF om 2 uur dicht. Op tijd naar huis, de metro reed niet meer. Echter de taxi waar wij in stapten had geen meter... bleek een pizza koerier te zijn... typisch.... De volgende dag wel topfit voor Alcatraz. The Rock die door de vele boeken en films bij velen tot de verbeelding spreekt. Gelukkig hadden we gereserveerd want op de dag zelf is geen tour meer te boeken. De rondleiding gaat door middel van headsets waarop een gevangene vertelt over zijn ervaringen en de verschillende delen van het complex waarop ook het personeel en de familie woonde. Het mooie van deze bajes is dat de gevangenen door het uitzicht op SF zeer goed zien wat er in de stad gebeurd en wat zij dus allemaal moeten missen. Zwemmen was geen optie omdat het water daar te koud is. In de 30 jaar tot de sluiting eind 60er jaren is er zover bekend niemand levend ontsnapt.

Vervolgens via een prachtige route langs de kust via Monterry, Morro bay naar Santa Barbara. Die laatste stad was zo relaxt dat we besloten hier 3 dagen te blijven om lekker aan het strand te liggen, te zonnen en relaxen (wellicht hebben sommigen van jullie daar iets van op facebook gezien ;). Toch ook nog even naar een outlet geweest om de nodige bestellingen aan Uggs en polo's te vervullen. Donderdag waren de drie weken alweer bijna voorbij. We zijn naar het 'beroemde' venice beach gereden. Dit strand dat ook wel bekend staat als muscle beach is oa een thuishaven van grandpa Schwarzenegger. De stranden zijn groot en het water is blauw. Helaas is de hele boulevard bezaait met hippies, zwervers en ander zoekend volk. Ook de winkeltjes, medical marihuana shops?! en barretjes kunnen wel een behoorlijke lik verf gebruiken.

En zo zijn deze drie mooie, gezellige en intensieve weken, met de mensen die heel dicht bij mij staan, voorbij gevlogen. Veel in deze trip was nieuw, de manier van reizen, het land en natuurlijk de medereizigers. Ik moet toegeven dat ik hier aan het begin aan moest wennen. Een bepaalde autonomie en sommige van mijn uitgangspunten moesten even opzij worden gelegd. Dit duurde enkele dagen maar daarna raakten we als familie en reisgroepje volledig op elkaar ingespeeld. Het was fijn om met hen deze ervaring te kunnen delen, om samen in een deuk te liggen maar ook om serieuze gesprekken te voeren over onszelf en de wijze waarop we denken of dingen benaderen. Het voelt oprecht als een zegen dat ik dit op deze manier met mijn gezonde familie heb mogen meemaken.

De ochtend van vertrek was nog even spannend. Een vlucht was gecanceld (we dachten uiteraard eerst dat Bart enkel de spanning wilde opvoeren). Helaas had KLM een technisch probleem waardoor de terugreis via Atlanta moest. Ik durf te wedden dat er die avond in Soest bloemkool met gekookte aardappelen is gegeten.. ;)

Zaterdag ouderwets in een 100mph backwards rollercoaster gezeten tijdens een bezoek aan six flags. savonds was er een special over Amsterdam op de televisie. Grappig hoe ze jenever drinken in de jordaan en hun mening aan het einde bijstelden. Amsterdam is toch geen hippie stad haha. Zondag heb ik in LA bij het Nokia Stadium het sfeertje kunnen proeven van de Emmy awards. Een prijs voor de beste TV producties. Straten waren afgezet, sterren rijden af en aan en fotografen staan te schreeuwen. Kicke om dan later live op FOX dezelfde mensen te zien waar ik net naast stond. Helaas behoorde crashen door het ontbreken van een kostuum in mijn rugzak niet mogelijk..

Voor mij zijn nu de laatste weken aangebroken. ik ga mij nog even verbazen over die soms onnavolgbare Amerikanen die zich met zijn allen ontzettende zorgen maken over hun economie en toekomst, echter aan de andere kant het heel normaal vinden om de rechter te vragen hun achternaam te wijzigen in 'for peace'. die snelwegen adopteren, die bij een simpele hamburger nog 5 vragen kunnen stellen over de topping, braadwijze, paprika soort en tomaatjaargetijde... Maar ook Amerikanen die je de weg wijzen als je vragend staat te kijken, die tijdens het eten vragen of alles naar wens is en niet raar staan te kijken als je iets anders vraagt dan op het menu staat. Bijzonder volk.

Alles wat ik nu nog ga meemaken (oa peace festival, wijnproeven bij napa en bezoek aan baseball wedstrijd) vertel ik graag

in real life onder het genot van een Amsteltje:)

Dit was het, mijn laatste blog en laatste update.

Ik ga hier niet zeggen dat ik per se veel heb geleerd. Wat ik wel zeg is dat ik ontzettend heb genoten. Een fantastischeervaring heb gehad die niemand mij ooit kan afpakken. En dat voelt heel heel goed :)

Hele dikke kus en tot in oktober!

Coen