Toeval of telephatie? wie het weet mag het zeggen. In de nacht van 19 augustus droomde ik over Marieke en Ike en dat Marieke was bevallen van een kindje. De volgende avond word ik door trotse vader Ike gebeld dat Marieke is bevallen van een kerngezonde zoon Cas. Wat een gaaf en goed nieuws, mijn eerste activiteit voor als ik terug ben in Nederland staat al op de agenda.

Mijn vorige blog kwam vanuit Hong Kong. De dag erna heb ik lekker toeristisch de bussen genomen die mij door geheel Hong Kong hebben rondgeleid. Weet ik in ieder geval zeker dat ik naast mijn slenteren ook alle toeristische punten gezien heb ;) Het is helaas niet gelukt om helemaal gewend te raken aan chinezen. De drie cameras om de nek, de statief op de rug en dan met je afstandsbediening een zelfportret maken, ronduit komisch! Het geboer en genies in je nek, alsook het niet kennen van ‘ persoonlijke ruimte’ kunnen af en toe onprettige situaties (voor mij dan) creeeren. ‘Oma ik zou het prettig vinden als je onder mijn oksel vandaan gaat en ophoud met voordringen’

Donderdagochtend stond ik vroeg en op tijd op het inmense vliegveld van HK, Uiteraard de verkeerde terminal dus na even zoeken was ik blij de balie gevonden te hebben. Bij het inchecken vroeg de dame wanneer ik van plan de Filipijnen weer te verlaten. Mijn reactie was dinsdag met vluchtnr blablabla naar Hawai. Dat geloofde ze niet en of ik even de bevestiging wilde mailen. Uiteraard geen openbaar internet en na een tijdje zoeken een kerel gevonden die online was en met zijn computer de mail doorgezonden naar de balie dame. Kom ik aanlopen, zegt ze zonder blikken of blozen, ‘oh ik heb het verkeerde adres gegeven, kun je het nog een keer sturen?!’ Ik ben na de afgelopen 4 maanden echt wel relaxt maar dit ging te ver. Op lichte toon zei ik dat dit belachelijk was en de manager wilde spreken. En guess what? Instant access en ik kon door naar het wachtende vliegtuig.

Vanuit de taxi in Manilla voelde ik mij weer helemaal terug in azie. Kleine hutjes, huisjes en hier ook krotten, afgewisseld met gigantische skyscrapers. Alle voorgaande landen komen hier samen. Van de tuctucs, de motortaxi tot een nieuw fenomeen, uitgerekte oude jeeps van de Amerikanen die dienst doen als bus. Iedereen lacht en is vriendelijk. Voor ieder soort winkel staat security (ja ook voor de kapper en 7/11) die tegelijk werken als een soort proppers en je naar binnen proberen te praten. Manilla wordt door veel reizigers overgeslagen waardoor ik een van de weinige westerlingen (lees blanke )was. Qua toerisme isweinig geregeld . Deze vicieuze circel houdt zichzelf daardoor helaas draaiende.

In de dagen dat ik in Manilla rond gelopen heb valt op hoeveel pure armoede er is. Terwijl je in het park zit springen zonder te overdrijven de tranen in je ogen. Kinderen die bedelen om iets te eten, hele families die half naakt op de straat slapen, zo erg heb ik het niet eerder gezien. Het grijpt je naar de keel. Je kunt weinig doen. Hetgeen ik deed was iedere keer eten of drinken kopen en dat voor de helft weggeven. Dit land moet echt van heel ver komen en is de verstrekker van alle goedkope mankracht in Azie. Veel Japanners en Chinezen hebben een maid of au pair uit de filipijnen die 2 weken per jaar naar huis mogen. De rest van de tijd wordt zuinig geleefd en het geld opgestuurd naar familie. Filipijnen hebben hierdoor de grootste (absoluut en relatief) inkomensstroom van inwoners die in het buitenland werken.

Manilla was indrukwekkend met zijn brede boulevard en kleine down town straten waar op sommige plaatsen de sex industrie hoogtij viert. Go go bars, striptenten en karaoke in overvloed. Ik zat in de lobby van het hotel te internetten, denk haal ff een biertje (voor 50 centJ) in de bar van het hotel. loop ik zo (overdag!!) een club binnen waar alle dames mijn hand proberen te grijpen en ik uitgemaakt wordt voor cuty. Was even schrikken maar het biertje terug in de lobby was lekker. Toen ik savonds wat ging eten op straat en op weg was naar een kroeg liep ik langs een kapper. De vorige keer in Laos was goed bevallen. Nou hier werd ik gewassen in een steegje achter de winkel, om vervolgens door een natte kapper bijna kaalgeknipt te worden. Dat was even wennen, weg krullen, maar wel veel makkelijker zo. Hij vroeg nog of ik getrouwd was, Ik vertelde van niet en vroeg naar zijn status; verbijsterd om de vraag antwoordde hij dat homos niet mogen trouwen in dit katholieke oort. Toen ik vertelde dat het in Nederland wel mag vroeg ie of die met mij mee mocht. Snel heb ik de euro voor de knipbeurt betaald en het nachtleven van Manilla ingelopen als een nieuwe Coen.

Nee Filipijnen zijn wel echt een aanrader voor je trip, kijk door de armoede heen, deze mensen zijn vriendelijk, spreken redelijk goed engels en alles is hier erg goed koop. Je helpt hen met je bezoek aan deze gigantische stad of alle andere mooie stranden, Bergen of weidse landschappen (waar ik geen tijd voor had).

Zo genoeg promo, ik ging de langste dinsdag ooit in. door de vlucht naar Hawaii 16 uur terug in de tijd waardoor deze dag 40 uur duurde en eigenlijk een dubbele dinsdag was.

Aangekomen in Hawaii wilden ze mij niet binnen laten omdat ik geen uitgaande ticket kon overleggen. De dame van de douane zei heel overtuigd: als iemand jouw land in gaat dan moet die ook zon ticket hebben. Ik vertelde haar van niet maar die kwam niet aan. In een afgesloten ruimte kreeg ik een interview/verhoor over wie ik was en wat ik van plan was. Deze kerel was relaxt en liet me op internet zoeken naar een vlucht. Na 10 minuten was ie het volgens mij zat en biechte hij op dat hij de regels ook een beetje raar en schijn vond en dat hij niemand daarvoor apart zou zetten. Ik moest beloven het land te verlaten en kreeg een 90 dagen stempel in mijn paspoort. Op de weg langs de douanier riep ze nog: and do you have a ticket? Ik zei YES en liep met een glimlach Hawaii in.

Van het goedkoopste land van Azie naar de duurste staat van de US, dat voel je wel. 5 dollar voor een broodje? 4 dollar voor een biertje ?(blijft een goede graadmeter) daar kon ik niet aan wennen. De dorm was prima en vol met wannabe surfers van een jaar of 20. Grote verhalen maar ook heel veel computers in de centrale ruimte om te skypen met mensen thuis. De dubbele dinsdag ging prima en we zijn met een groepje wezen stappen. Erg leuk. De verplichte legitimatie is zo bizar. Overal waar je alcohol koopt moet je je paspoort laten zien. Ik wist eerst niet zo goed of ik er als een 20 jarige uit zie met mijn nieuwe kapsel of? Gelukkig bleek dat dit echt structureel was en je ook je ID moet laten zien in de supermarkt. De dagen erna simpel ingedeeld met strand hangen (en weer verbranden??) een trip naar Pearl Harbour. Die Amerikanen weten deze gebeurtenis, dat ook zoveel invloed had op onze eigen 2e WO, knap in beeld te brengen en te laden met emoties. In totaal ongeveer 2500 doden die dag. Opvallend om dan te zien dat ze met geen woord reppen over het einde van de oorlog, waarin de VS 100 duizenden mensen in een klap hebben vermoord door atoombommen te gooien op Japen.

De laatste dag heerlijk alleen wezen hiken en in 5 uur tijd Diamond Head beklommen. Vanuit hier heb je een prachtig uitzicht over de baai van Waikiki en Honolulu. Savonds met Ronald (een gast uit almere die in Hawaii stage gaat lopen in een gym) door de stromende regen gerend om een pizza te eten.

Hawaii is een heerlijk oort en heb daar genoten van het weer en mezelf de kans gegeven om te herstellen van de 16 uur jetlag. Aan de andere kant is het redelijk triest om te zien hoeveel gelukzoekers hier rondlopen die echt helemaal niets hebben. Ja het weer is goed en je kunt makkelijk buiten slapen, maar zoveel zwervers, figuren met van die promotie borden op hun borst en drugsdealers, is triest voor wat het vrolijkste eiland ter wereld moet zijn. .

Vrijdag met Hawaii airlines naar San Francisco gevlogen waar Paloma (een vriendin die ik in Koh Tao heb ontmoet) mij op kwam halen om naar haar huis in Sacramento te gaan. Zij had een plan voor ons gemaakt om wat van het buitenleven in Californie te zien. Zaterdag spullen gekocht voor het camperen en zondag met de 4 wheel pick up truck van haar broer naar Lake Tahoe vertrokken. Het kost 4 uur rijden maar dan heb je ook wat. Een mooie campingplaats uitgezocht, Bij het betalen vertelde de receptionist tussen neus en lippen dat er beren in dit gebied zijn (staat californie als bearcounty om bekend) en dat we ze niet mogen voederen of eten in de auto of tent laten liggen. Dit klonk als een standaard riedel dus vol goede moed te tent en alles opgezet. Toen kwam de buurrouw langs. Of we op de hoogte waren van het feit dat de vorige ‘ bewoners’ van deze plek de voorgaande nacht getrakteerd waren op een bezoek van de beer en ze snachts in de auto hebben gezeten.. nee dat wisten we niet, maar de toon was gezet. Paloma met haar mexicaanse roots kan heerlijk koken dus na een perfecte BBQ op tijd naar bed (dat doet iedereen bljkbaar tijdens camperen). Het was ijskoud!! De temperatuur was smiddags 30c en was terug gelopen tot 5c. door het ontbreken van goede slaapzakken en de combinatie met de mogelijke bruine beer in de achtertuin werd het een lange nacht.. uiteraard de volgende dag slaapzakken gekocht, gewandeld, weer geBBQed en heerlijk geslapen deze keer. Woensdag zijn we naar het 3 uur verderop gelegen Lassen Volcanic national park, een van de 400 nationale parken van de VS. Hier hadden we een mooie plaats aan de rand van een meer. Camperen is hier wel heel anders dan bij ons. Hier geen buren die je komen aanschouwen bij het opzetten van de tent, of roze tolietrollen met gezamenlijke afwaspartijen, nee dit is veel relaxter en vrij. i like!

Hier een mooie hike gemaakt langs watervallen, afgronden en fantastische weidse uitzichten. Toen we na het eten van de hot dogs en het drinken van enkele GT in slaap waren gevallen werd ik midden in de nacht wakker. Mijn lichaam zei dat ik dorst had en moest plassen. Door de kou had ik daar niet veel zin in maar na 5 minuten toch maar gegaan. Dit voelde een stuk beter en door de kou al bibberend weer in bed gekropen. Opeens besefte ik mij dat de truck nog open was. De sleutels lagen naast mijn kussens en met hand dacht ik even de afstand te testen. Druk ik per abuis de PANIEK knop in. de auto begin te toeteren en de lampen te knipperen. Ik schrik me kapot (en de rest van de camping denk ik ook)… Ren naar de auto en pas als Paloma na een minuut komt helpen stopt de auto met loeien. Mmm dat was punten scoren bij onze medecampeerders. De ochtend daarna was bijna iedereen al vertrokken toen wij om 10 uur de tent openden? J

Zaterdagavond een avondje stappen is Sacramento en zondag stap ik op de trein naar LA om maandag mijn ouders en Bart op te pikken van het airport. Mijn twee grootste fans worden deel van dit boekje. Ben heel benieuwd wat zij vinden van al die eigenzinnige Amerikanen met hun witte hoog opgetrokken sokken, hardloop schoenen, trucks en iedere keer die vraag : hows it going buddy?’ waarbij ik telkens denk,Buddy? Ik ken je niet eens? En wat maakt het jou uit hoe het met me gaat? apart.maarre het gaat iig allemaal GOOD met mij

Dikke kus uit Sacramento

Ps ik ga per half oktober in het huis van Pieter op de lumijstraat in Amsterdam wonen. Mocht je geinteresseerden kennen voor mijn huis op de schutspatroon in Amersfoort, let me know!